Laat je kin eens zien aan oma, Eef! Ze is tijdens de gymles met haar kin op een bank gevallen. Hij was gisteren helemaal blauw maar nu begint het gelukkig weer een beetje bij te trekken.’
‘Dat is jouw jongste zus ook overkomen. Op haar vierde verjaardag nota bene. Toen viel ze precies met haar kin op de rand van dat leistenen tafeltje in de huiskamer. Weet je nog? Ze was als een blij ei aan het rondspringen en toen struikelde ze. Had eigenlijk gehecht moeten worden maar de dokter plakte er alleen een pleister op. Zo was Van Eijsden. Knipte zelf zo’n zwaluwstaart. Het is wel altijd een litteken gebleven.’
‘Ja, dat…’
‘Dat tafeltje hebben we later nog aan Henk Helmond gegeven. Die was gek op die stijl. Mevrouw Snel vond het maar niks, die oude rommel die door een huurder haar huis ingesleept werd. Begrijp ik ook wel, want Henk sleepte de gekste dingen mee naar z’n kamer. Weet je nog van dat blik witte bonen in tomatensaus dat ie ongeopend ging verwarmen op het gasfornuis…?’
‘Ja, maar nu is Eef dus vrijdag op haar kin gevallen. Ze had er veel last van en ze was behoorlijk geschrokken.’
‘Ik zat even helemaal te trillen, oma, en ik wist ook even niet meer wat er nou precies gebeurd was.’
‘Ja dat zal wel. Jullie doen ook van die rare dingen met gym tegenwoordig. Wij moesten vroeger altijd een vogelnestje maken. En we hadden gym in de gymzaal aan de Meester Tripkade. Van mijnheer Schouten. Die zat altijd aan je en hij liep ook altijd de kleedkamer in. Net als die pastoor die na school altijd met me mee naar huis liep. Die zei dat ik altijd bij hem terecht kon als ik hulp nodig had. Ik was echt bang voor die man. Ik heb het aan mijn moeder, oma dus, verteld maar die zei alleen maar ‘ach’. Tja, wat wil je ook met die stiefvader van ons in huis. Die had ze zogenaamd ook niet in de gaten. Zat ie op zolder door een kier in het plafond naar me te gluren! Wat hebben Dieneke en ik gelachen toen ie die keer met z’n elleboog door het plafond schoot…’
‘Hoe is het verder? Zijn jullie gisteren nog wezen koersballen?’
‘Nee, dat ging niet door; ze hadden de ruimte nodig voor de receptie van Koos en Hannie de Jong. Die zijn 55 jaar getrouwd. Knap dat hij het met haar heeft uitgehouden. Ze is een echte Kenau. Met hem gaat het trouwens helemaal niet zo goed. Hij loopt slecht en hij luistert ook helemaal niet meer naar je als je met hem staat te praten. En hij ratelt in één stuk door over vroeger…’